Αστυπάλαια: Το μπαλκόνι του Αιγαίου
Η γοητευτική ένωση των Κυκλάδων με τα Δωδεκάνησα, σε μία πεταλούδα, στη μέση του Αιγαίου Πελάγους.
Άνοιξη 2021, ήδη βρισκόμασταν ένα χρόνο και κάτι αγκαλιά με τον COVID-19. Αν και είχαμε γνωρίσει σε ένα βαθμό τι συμβαίνει με τον ιό και πόσο επικύνδυνος είναι, είχαμε αρχίσει να κάνουμε τα πρώτα διστακτικά βήματα για τον σχεδιασμό κάποιου ταξιδιού το ερχόμενο καλοκαίρι. Αναζητώντας προορισμούς αποκλειστικά στην Ελλάδα, σιγά σιγά πήραμε την απόφαση να κινηθούμε νότια, προς το Αιγαίο Πέλαγος.
Σχεδόν εντός μίας ημέρας αναζήτησης νησιού, μέσα μας ξέραμε ότι η απόφαση είχε ήδη παρθεί. Η Αστυπάλαια! Είχαμε γοητευτεί από τις φωτογραφίες, από τις παραλίες, από τα στενάκια και την αρχιτεκτονική. Κλείσαμε τα ακτοπλοϊκά μας εισιτήρια από Πειραιά και πλέον ξέραμε ότι τον Ιούλιο του 2021 θα βρισκόμασταν σε ένα από τα νησιά της «άγονης γραμμής».
Γεωγραφικά στοιχεία
Η Αστυπάλαια βρίσκεται στο Αιγαίο Πέλαγος και ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων.
Έχει έκταση 96,2 χλμ2 με ψηλότερο σημείο τη Βάρδια, στα 482 μέτρα και ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων της κυμαίνεται από 1.300 έως 1.400 άτομα ενώ το καλοκαίρι ξεπερνά τους 7.000 επισκέπτες.
Στην Αστυπάλαια αποφασίσαμε να μείνουμε για 5 ημέρες, όμως (spoiler alert) τελικά μείναμε εκεί 8! Χρήσιμο θα ήταν να γνωρίζαμε από νωρίτερα πως το νησί έχει δύο λιμάνια. Το ένα είναι αυτό που βρίσκεται στον Πέρα Γιαλό (στη Χώρα δηλαδή) ενώ το δεύτερο, το λιμάνι του Αγ. Ανδρέα, περίπου 6 χιλιόμετρα από τη Χώρα. Επίσης υπάρχει και αεροδρόμιο στο βόρειο τμήμα του νησιού, με ανταπόκριση και στο εξωτερικό.
Εμείς φτάσαμε στο νησί μέσω του λιμανιού του Αγίου Ανδρέα (αν και θεωρούσαμε πως προορισμός ήταν το λιμάνι του Πέρα Γιαλού) και ευτυχώς εκεί βρισκόταν ο αγαπητός Αντώνης, ιδιοκτήτης του Λευκάνθεμου, ο οποίος μας καλωσόρισε και μας μετέφερε στη χώρα, όπου βρισκόταν και το δωμάτιο που είχαμε νοικιάσει (για τη διαμονή θα μιλήσουμε παρακάτω).
Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς αντικρίζοντας τη χώρα της Αστυπάλαιας, είναι η Κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Αν και το νησί ανήκει γεωγραφικά στα Δωδεκάνησα, χωρίς αμφιβολία επικρατεί το τοπίο των Κυκλάδων σε κάθε σημείο. Τόπος ξερός και λευκά σπίτια με γαλάζιες πόρτες και παραθυρόφυλλα.
Αφότου τακτοποιηθήκαμε στο μικρό μας διαμέρισμα, κινήσαμε προς την παραλία του γειτονικού στη χώρα οικισμού, στο Λιβάδι. Αν και δεν ήταν τόσο κοντά όσο πιστεύαμε και όντας και αρκετά πεινασμένοι από το ταξίδι, εγκαταλείψαμε την ιδέα της πρώτης βουτιάς με το που μυρίσαμε τα αρώματα του «Κροκόδειλου».
Ο «Κροκόδειλος» είναι ένα εστιατόριο με τραπεζάκια πάνω στην άμμο, στα δύο μέτρα από τη θάλασσα. Τα φύλλα των δέντρων, προστάτευαν τα κεφάλια μας από τις έντονες -εκείνη την ώρα- ακτίνες του ήλιου, επιτρέποντας μας να απολαύσουμε ένα νοστιμότατο γεύμα.
Ζακέτα να πάρεις!
Όσο και αν τα τελευταία χρόνια αυτή η ατάκα αποτελεί ένα όμορφο αστείο που θέλει να δείξει την φροντίδα κάθε μητέρας για το παιδί της, στην προκειμένη περίπτωση η μάνα μου είχε απόλυτο δίκιο, χωρίς υπερβολές και χιούμορ. Κρύο! Όταν ο ήλιος κουραζόταν να λούζει την Αστυπάλαια με τις ακτίνες του και αποφάσιζε να την εγκαταλείψει για λίγες ώρες, μέχρι το επόμενο ξημέρωμα, τα 7 μποφόρ αέρα που επικρατούσαν στην περιοχή δεν σου επέτρεπαν να κυκλοφορήσεις με κάτι λιγότερο από παντελόνι και χοντρή ζακέτα.
Για το λόγο αυτό πιθανότατα, κατά τα δύο πρώτα βράδια της διαμονής μας, δεν συναντήσαμε παρά ελάχιστους ταξιδιώτες ή ντόπιους. Αναζητούσαμε τα «στέκια» της χώρας, δίχως αποτέλεσμα, κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε που βρίσκονται πλέον όλοι αυτοί οι άνθρωποι που λίγες ώρες νωρίτερα κατέκλυζαν τις παραλίες αλλά και τα χωριουδάκια του νησιού.
Πόσες φορές μπορεί να χαθεί κάποιος;
Πιθανότατα ένα φαινόμενο που επικρατεί σε πολλά Αιγαιοπελαγίτικα νησιά (και κυρίως αυτά των Κυκλάδων) εξαιτίας της όμοιας αρχιτεκτονικής των σπιτιών είναι το να χάνεσαι συνεχώς. Στις πρώτες προσπάθειες εξερεύνησης της χώρας σχεδόν όλα τα στενά μοιάζουν ίδια.
Όχι παρόμοια, ίδια! Αντιλαμβάνεσαι εύκολα ότι δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιείς το GPS του κινητού σου (μιας κι αυτό μπερδεύεται επίσης) και μόνο τότε θα αρχίσεις να ανακαλύπτεις τους πραγματικούς θησαυρούς της Χώρας.
Οι ανεμόμυλοι
Από εκεί ξεκινούν οι βόλτες, εκεί είναι το σημείο συνάντησης της παρέας. Οι ανεμόμυλοι της Χώρας αποτελούν ίσως το δεύτερο πιο ξακουστό σημείο της Αστυπάλαιας, μετά το βενετσιάνικο κάστρο. Με φόντο το κάστρο, οι ανεμόμυλοι αποτελούν το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο του νησιού!
Παλαιότερα, οι ντόπιοι χρησιμοποιούσαν τους ανεμόμυλους για την άλεση των σιτηρών του νησιού αλλά και στις μέρες μας, η λειτουργικότητα τους (έστω κάποιων από αυτούς) δεν μειώθηκε. Πλέον, ένας έχει μετατραπεί σε μία πανέμορφη δανειστική βιβλιοθήκη και ένας άλλος σε κέντρο πληροφοριών του νησιού.
Το Ενετικό Κάστρο της Αστροπαλιάς
Ναι, η Αστυπάλαια, λέγεται επίσης κι Αστροπαλιά. Το στολίδι και σήμα κατατεθέν του νησιού είναι το Ενετικό Κάστρο του 15ου αιώνα. Κτίστηκε από την οικογένεια Κουερίνι (ιταλ: Querini) και περιστοιχίζεται από κατάλευκα σπιτάκια.
Το κάστρο προστάτευε για χρόνια του κατοίκους από τις συχνές επιδρομές των πειρατών και ιδιαιτέρως την περίοδο της τουρκοκρατίας, όπου η Αστυπάλαια βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Οθωμανών, οι οποίοι επισκέπτονταν το νησί μία φορά το χρόνο για την είσπραξη των φόρων, αφήνοντας τους Αστυπαλιώτες στο έλεος των πειρατικών επιδρομών.
Στη φωτογραφία διακρίνονται γειτονικά ακατοίκητα νησάκια, ενώ κάποια από αυτά, όπως η Κουνούπα μαζί με την νησίδα Κουτσομύτη, είναι εύκολο να τα επισκεφθεί ο ταξιδιώτης με μονοήμερες κρουαζιέρες από την Αστυπάλαια.
Η πρόσβαση στο κάστρο είναι εύκολη, μιας και εκτός από τις πινακίδες που καθοδηγούν τον ταξιδιώτη, το βλέπεις από κάθε σημείο της χώρας. Η είσοδος σε αυτό είναι δωρεάν.
Από το κάστρο, μπορείς να απολαύσεις μια πανοραμική θέα του νησιού αλλά και γειτονικών βραχονησίδων, όπως ο Κουτσομίτης και η Κουνούπα.
Γαστρονομία
Η κουζίνα της Αστυπάλαιας, με σιγουριά θα λέγαμε, πως μας άφησε πέρα για πέρα ικανοποιημένους, κάτι που δε μας έκανε εντύπωση και θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως το γιατί. Εγώ δεν είμαι τύπος που τρώει με τα μάτια, αλλά με το άρωμα. Από την πρώτη κιόλας βόλτα στα στενά του νησιού, οι μυρωδιές και τα αρώματα που έβγαιναν από τα τοπικά ταβερνάκια, με έκαναν να θέλω να δοκιμάσω κάθε πιάτο του νησιού. Και για να μη τα πολυλογώ, έτσι κι έγινε!
Να μιλήσω για την πρώτη ύλη που είναι θεμέλιο της πλούσιας γαστρονομικής παράδοσης της πεταλούδας του Αιγαίου; Οι λέξεις περιττεύουν, αφού η ποιότητα των τοπικών προϊόντων είναι κάτι παραπάνω από υψηλή.
Ας πάω σε ένα άλλο καυτό θέμα στον τομέα της Αστυπαλιώτικης κουζίνας, που δε θα μπορούσε να είναι άλλο από τα τυριά της. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για την γευσιγνωστική μου αυτή εμπειρία, αλλά δε θα φλυαρίσω! Χλωρό, λαδοτύρι, χλωρή, ανθότυρος και κοπανιστή. Πλούσια και έντονη γεύση που δε θα σε αφήσει ασυγκίνητο. Και μην αρχίσεις να σκέφτεσαι τα λιπαρά και λοιπές ιστορίες… Τα τυριά αυτά είναι εμπειρία από μόνα τους!
Περιττό να σας πω πως έκανα το φούρνο της χώρας χρύσο. Κάθε πρωινό δε γινόταν να ξεκινήσει χωρίς τις ανεπανάλιπτα μοναδικές τυρόπιτες και όχι μόνο του νησιού και βέβαια χωρίς τα κιτρινοκούλουρα. Τα κιτρινοκούλουρα είναι συνώνυμο της Αστυπάλαιας, ζυμώνονται μόνο με γάλα, εξαιρετικής ποιότητας βούτυρο, χλωρή και μπόλικα μπαχάρια που προσδίδουν μια ελαφρώς πικάντικη επίγευση. Η παρασκευή τους γίνεται την περίοδο του Πάσχα, ενώ μάλιστα διατηρούνται όλο το χρόνο μέσα σε τενεκέδες.
Ακολουθούν με αλφαβητική σειρά οι δικές μας αγαπημένες επιλογές:
Απανεμιά – Σε γεμίζει. Σε χορταίνουν ακόμα και οι μυρωδιές που βγαίνουν από την κουζίνα του παραδοσιακού καφενείου, όπως αυτοχαρακτηρίζεται. Εμείς δοκιμάσαμε κεφτεδάκια, ντολμαδάκια, κολοκυθοκεφτέδες, ρεβυθοκεφτέδες και χλωρή. Είναι αρκετά οικονομικό και σίγουρα δεν θα το επισκεφθείς μονάχα μία φορά.
Αυστραλία – Μαγειρευτά φαγητά από μία γλυκύτατη γιαγιάκα, γεμίζουν με νοστιμιές τον ουρανίσκο. Δοκιμάσαμε ιμάμ μπαιλντί, μουσακά & ρεβυθοκεφτέδες. Όλα ήταν πεντανόστιμα ενώ στο τέλος του μεσημεριανού, μας περίμενε ένα πιάτο κατακόκκινο καρπούζι!
Κάστρο Bar – Ένα αλλιώτικο στέκι με απίστευτη θέα, εκπληκτικά coctails και μουσικές…απ’ άλλο πλανήτη. Η ατμόσφαιρα μοναδική, κάτω ακριβώς από το εμβληματικό κάστρο του νησιού. Σημειώστε το στη λίστα σας!
Καφέ Αρχιπέλαγο – Τι να πει κανείς γι’ αυτό το μέρος! Ένα μαγαζάκι βγαλμένο από παραμύθι, όπως και μαγευτική του θέα. Κάθε μέρα και ένα διαφορετικό γλυκό. Από παραδοσιακές επιλογές μέχρι και πιο ιδιαίτερες. Το δικό μας αγαπημένο, αδιαμφισβήτητα, ήταν το εκμέκ πορτοκάλι, ενώ γευστική έκπληξη αποτέλεσε και η σοκολατίνα με το κόκκινο πιπέρι. Αν ξεχάσεις να το επισκεφθείς, θα το μετανιώσεις 🙂 .
Το στενάκι του Κούκλα – Αμέσως μετά τη βουτιά, ο δρόμος μας βγάζει στους ανεμόμυλους της χώρας. Εκεί θα βρείτε το στενάκι του Κούκλα! Όλες οι γεύσεις που αναζητάς μετά το μπάνιο σου. Κολοκυθοκεφτέδες, ρεβυθοκεφτέδες, νοστιμότατες πατάτες με τυριά στο φούρνο και παγωμένες μπύρες.
Η θέα προς το Ενετικό Κάστρο της Αστροπαλιάς από το Καφέ Αρχιπέλαγο.
Το στενό που βρίσκεται η Απανεμιά.
Παραλίες
Όλες οι παραλίες της Αστυπάλαιας έχουν κρυστάλλινα, παγωμένα νερά. Σχεδόν κάθε κλικ μπορεί να αποτέλεσει φωτογραφία από καρτ-ποστάλ ενώ εάν δεν είσαι συνηθισμένος στα κρύα νερά του Αιγαίου Πελάγους, ένα σοκ είναι σίγουρο… Όλες οι παραλίες που θα αναφερθούν παρακάτω είναι προσβάσιμες τόσο με την τοπική συγκοινωνία όσο και με το αυτοκίνητο (δεν είχαμε προνοήσει να κάνουμε κράτηση αυτοκινήτου με αποτέλεσμα να μην βρούμε ούτε ένα διαθέσιμο).
Μπλε Λιμανάκι – Ίσως η παραλία που ξεχωρίσαμε περισσότερο από κάθε άλλη. Είναι πανέμορφη και από την πρώτη βουτιά θα γεμίσει το μυαλό σου με υποβρύχιες εικόνες (μην ξεχάσεις την μάσκα σου). Βρίσκεται κοντά στη Μαλτεζάνα και αφότου αποβιβαστείς εκεί, περπατάς περίπου 10 λεπτά. Η πρόσβαση δεν είναι ιδιαιτέρως εύκολη και δυστυχώς δεν είναι προσβάσιμη για άτομα με ειδικές ανάγκες. Επίσης είναι πολύ μικρή παραλία και είναι πολύ πιθανό, το μοναδικό σημείο που θα καταφέρεις να βρεις για να αφήσεις τα πράγματα σου, να είναι κάποιος βράχος. Είναι μη οργανωμένη.
Στενό – Η μοναδική παραλία από όσες επισκεφθήκαμε που είχε άμμο. Μία από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες του νησιού καθώς η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη, έχει χώρο για parking και ρηχά νερά για να παίζουν με ασφάλεια όλοι. Αρκετά μεγάλη παραλία και οργανωμένη. Ιδανική για οικογένειες.
Λιβάδι – Η δεύτερη πιο εύκολα προσβάσιμη παραλία από τη χώρα, μετά τον Πέρα Γιαλό. Τη μέρα που την επισκεφθήκαμε, οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν οι ιδανικές με αποτέλεσμα να έχει αρκετό κύμα. Πάνω από την παραλία υπάρχουν κάποια εστιατόρια, με αγαπημένο μας τον Κροκόδειλο!
Πέρα Γιαλός – Η πιο κοντινή παραλία στη χώρα του νησιού. Η πρόσβαση είναι εύκολη ακόμα και εάν δεν επιθυμείς να περπατήσεις καθώς μπορείς να φτάσεις εδώ και με την τοπική συγκοινωνία. Η αλήθεια είναι πως δεν νιώσαμε γοητευμένοι από την συγκεκριμένη παραλία, αλλά αναμφίβολα έχει την καλύτερη θέα προς τη χώρα και το κάστρο!
Διαμονή
Διαμείναμε στο Λευκάνθεμο. Αποτελείται από τέσσερα υπέροχα διαμερίσματα. Οι ιδιοκτήτες ήταν πολύ φιλόξενοι και μάλιστα στο δωμάτιο μας περίμεναν παραδοσιακά κιτρινοκούλουρα του νησιού! Σαλόνι, κουζίνα, (φυσικά) ιδιωτικό μπάνιο και κρεβάτι… στο πατάρι! Μαγική θέα από το μπαλκόνι τόσο προς το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, όσο και προς τη χώρα με το μεγαλοπρεπές ενετικό κάστρο! Βρείτε περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του καταλύματος (lefkanthemo.gr). Εμείς μέναμε στο Studio 4.
Τα λέμε στα επόμενα!
The Good Travelers